Hildegarda von Bingen urodziła się jako dziesiąte dziecko swoich rodziców. Zgodnie z panującymi podówczas zwyczajami oddano ją pod opiekę kościoła – jako dziesięcinę. Zamieszkała więc w pustelni gdzie miała dożyć swoich dni jako mniszka – czytając psałterz, ucząc się pisać i zgłębiając Tajemnicę Zbawienia. Plan ten konsekwentnie zmierzał ku realizacji aż do dnia, kiedy Hildegarda – w absolutnej ciszy pustelni – usłyszała Głos Boga…

Tak skończyło się życie Hildegardy, a zaczął się Żywot Świętej Hildegardy Von Bingen. W przeciwieństwie jednak do typowych hagiografii, ta nie była utworem literackim i nie powstała po śmierci głównej bohaterki. Zanim o Świętej Hildegardzie z Bingen zapisano choćby jedną stronę w księgach – zwykła, ludzka Hildegarda musiała dotrzymać jej kroku.

Kronikarze, rodzice Hildegardy, jej surowa opiekunka Jutta zapraszają do udziału w widowisku, ukazującym jej drogę ku świętości. Jak zmienia się życie kogoś, kto traci prawo do dysponowania swoją osobą, stając się niejako „dobrem publicznym”? Jak wygląda proces rezygnacji z prawa do siebie?