W tym sanatorium obowiązuje inny, równoległy do rzeczywistego czas. Przeszły? Przyszły? Teraźniejszy? Symultaniczny czy asynchroniczny?
Widzowie, wraz z Jakubem wybiorą się w podróż do tego osobliwego i położonego na uboczu rzeczywistości przybytku, w którym pobyt stanie się wędrówką po własnej pamięci i wyobraźni. Tutaj granica między rzeczywistością a urojeniem nie ma żadnego znaczenia; wszystko jest potencjalnością, która umożliwia ucieczkę od rutyny i szarości.
W przedstawieniu Teatru Gdynia Główna, zasugerowana atmosfera prozy Schulza wciąga widzów metafizyczną głębią, a oniryczny i poetycki charakter opowieści ma za zadanie uruchomić predyspozycje do znajdowania osobistych interpretacji i kontekstów.