Jak doszło do podróży i spotkania pieśni tradycyjnej z teatrem?

Zaśpiewany spektakl o kobiecie jest spełnieniem naszego marzenia. Jesteśmy grupą 9 kobiet, śpiewamy pieśni tradycyjne a capella, w gwarze, charakterystycznej dla konkretnego regionu Polski. Od lat odwiedzamy stareńkie śpiewaczki we wsiach i nasiąkamy plemienną muzyką i słowem sprzed wędrówki ludów. Śpiew dla nas jest zmysłowy, organiczny, kojący, wspólnotowy i uzależniający. Archaiczne pieśni są jak żywe skamieliny, w których ukryta jest  najprostsza i uniwersalna prawda. Często podczas koncertów odbiorca w pieśni jednak nie odnajduje kontekstu .

By to mu umożliwić  wzbogacamy i rozszerzamy formułę naszych występów o słowo. Chcemy w zrozumiały sposób opowiedzieć historię, którą nosimy w sobie od pokoleń.

Współpraca Akademii Głosów Tradycji z Teatrem Gdynia Główna jest w pewnym sensie eksperymentem. Czerpiemy od siebie wzajemnie jak z magicznej studni. Śpiewaczki korzystają z lekcji teatru, aktorstwa, reżyserii, sztuki powtarzania, okiełznania własnych emocji, powodowania konfliktów, pobudzenia pierwotnych odruchów, organiczności, rozumienia swojego ciała poprzez ruch. W zamian dzielimy się wiedzą o roli pieśni w życiu dawnych społeczności wiejskich. O ich terapeutycznym wydźwięku i mądrości przekazanej tą drogą przez kobiety wielu generacji.

W spektaklu  pozostajemy sobą, choć żyjemy w alternatywnym świecie. Jest on pełen słowiańskich wierzeń, prastarych stworzeń, atawistycznych instynktów. Jest ból, intymność, jest zapach, smak, ciężar, wola, siła i ukojenie. Jest śpiew.

Jest wreszcie KOBIETA…

Kobieta i jej życie wypełnione powinnościami, wdrukowaną od pokoleń świadomością tego, co powinna w życiu robić, co jest jej przeznaczone, a co nie.

Narzucona rola jaką musi odgrywać  w społeczeństwie niesie ze sobą  ból, cierpienie, często samotność.

Co musi się wydarzyć w życiu kobiety, by zaczęła  zastanawiać się nad zmianą?

Czy spotkanie głównej bohaterki z pramatką i zajrzenie w oczy Rzece odmieni życie  przyszłych  pokoleń kobiet? Czy zerwą one z odwieczną tradycją „wekowania ogórków” ?  Rodzanice, spektakl na motywach powieści Barbary Piórkowskiej „Kraboszki” to emocjonalna historia zmiany kobiecego losu i próby utkania nowej makatki  życia głównej bohaterki.

Historia oprawiona jest pieśniami tradycyjnymi w wykonaniu śpiewaczek  Akademii Głosów Tradycji.

Pieśni wykorzystane w spektaklu pozyskane zostały m.in. ze zbiorów fonograficznych Instytutu Sztuki PAN, archiwalnych nagrań m.in. Polskiego Radia,  Śpiewnika Pelplińskiego oraz z przekazu ustnego- bezpośrednio od  śpiewaczek i śpiewaków ludowych ze wsi , z różnych regionów Polski.

Projekt Towarzystwa Miłośników Gdyni: “Echa tradycji. Muzyczne dziedzictwo Pomorzan” dofinansowany ze środków Samorządu Województwa Pomorskiego.