Według słynnego socjologa i psychoanalityka Ericha Fromma Józef K., główny bohater „Procesu” Franza Kafki, jest człowiekiem, który nie umie wziąć odpowiedzialności za własną egzystencję. Nie stać go na poświęcenie się żadnej idei. Prowadzi nudne, monotonne życie, pozbawione wartości. Jest w zasadzie człowiekiem zbędnym, nieprzydatnym ani społeczeństwu, ani nawet żadnej jednostce.
W adaptacji Ewy Ignaczak tytułowy proces jest więc ostatnim momentem, w którym K. może odmienić swoje życie. Jednak zamiast tego staje się jeszcze bardziej egocentryczny, interesowny, niesamodzielny i powierzchowny. Czy sytuacja aresztowania wywoła w nim jakąkolwiek refleksję na temat jego płaskiej i „letniej” egzystencji? Czy Józef K. odnajdzie odpowiedzi na pytania: Kto go oskarża? Jaka władza prowadzi postępowanie? Wobec jakiego prawa jest winien?
Czy pozna szczęście i skorzysta z szansy, by delektować się życiem?